‘Elke dag douchen en geen verplichte bingo’ - Humanistisch Verbond (2024)

• Home
• Nieuws
• Laatste levensfase
• ‘Elke dag douchen en geen verplichte bingo’

Type content:NieuwsCategorieën:Laatste levensfaseGepubliceerd op:16 januari 2018

“Ik wil niet verplicht worden om het bingospel te spelen of om op de muziek van Nederlandstalige artiesten te moeten mee wiegen”, schrijft Henk Krutwagen (63) uit Terneuzen in zijn brief aan de politieke leiders van ons land. Hoe wil hij ouder worden?

Door Marleen Witteveen

Vroeger ging ik graag logeren bij mijn tante Else. Zij kon niet alleen fantastisch viool spelen, maar ook vertelde ze prachtige verhalen over haar vriend Marc. Marc Chagall had zij leren kennen in Rusland.Ieder dag pakte hij zijn kwasten en verf en schilderde in alle kleuren van de regenboog! Hij schilderde zijn dorp, zijn ouders, zijn vrouw en zijn lievelingsdieren. Ook schilderde hij mensen die op hun hoofd lopen, koeien op het dak, groene gezichten, vliegende vissen… en nog veel meer! De mensen in het dorp, vonden het prachtig! Zij vonden namelijk dat de wereld niet alleen is zoals je hem ziet, maar ook zoals je hem kunt verbeelden.

See Also

Thuis lezen stimuleren bij een kind? - Spruit Kids ConceptstoreZomercursus: Maak je eigen kleur-inspiratie-kaarten | ROC van TwenteDe leukste camping spelletjes met kinderen

Door te kijken naar een aantal schilderijen van Marc Chagall, wordt de verbeelding van de kinderen in de groep geprikkeld. Door met elkaar over interpretaties te praten, wordt al snel duidelijk dat niet iedereen hetzelfde ziet als jij en dat anderen er soms anders over denken. Tijdens dit kunstbeschouwingsgesprek oefenen de leerlingen hoe zij hun eigen gevoelens, gedachten, en meningen kunnen verwoorden. Over meningen gesproken…. Marc Chagall was van mening dat…:

“Ik zie iedere ochtend bij het scheren dat ik geen achttien meer ben, maar ik heb er geen problemen mee. Ik werk als zzp’er voor Marin in Wageningen en train mensen over de hele wereld om te manoeuvreren met grote schepen. Ik werk nog, reis veel. Ik vind het lastig om over mijn eigen oude dag na te denken als je nog gezond en actief bent. Het is niet mijn probleem van alle dag.”

Rond de negentig
“Bij mijn ouders is dat wel zo. Die zijn nu rond de negentig. Ze wonen alleen op een flat in Breda en hebben weinig plezier meer. Ze zitten elkaar vaak in de weg, zijn bang voor de dood. Wij regelen de maaltijdzorg en dat bellen ze vervolgens af. Met pijn en moeite laten ze zich helpen met douchen door een thuishulp Ze zijn behoorlijk eigenwijs. Je kunt wel zeggen hou de mensen zo lang mogelijk thuis, maar er is nu een grens bereikt. Ik ben realist genoeg om te weten dat ze niet naar een verzorgingstehuis willen waar de bewoners al behoorlijk ver heen zijn. Maar de bejaardentehuizen bestaan helaas niet meer, die zijn naar de knoppen geholpen door de marktwerking.”

Empathie
“In de politiek is nu al becijferd wat de zorg kost in 2020. Maar wat zijn de doelen? Er moet geld zijn om de vergrijzing op te vangen, maar het zorgprobleem is niet opgelost als de babyboomers dood zijn. Het is een constant probleem. Politici moeten zich ook afvragen hoe zij zelf oud willen worden en wat de politieke beslissingen van nu later voor hen zelf betekenen. Empathie is hetgeen we als samenleving op het ogenblik missen en dat is ook de reden, dat er vaak totaal onbegrijpelijke keuzes worden gemaakt.”

Wreed
“Mijn vrouw en ik hebben gespaard en kunnen ons huis te koop zetten om als dat nodig is naar bijvoorbeeld een Humanitas-woongroep te gaan. Maar ook in zo’n kleinschalige zorgvorm lever je een deel van je vrijheid in. Het is een keerpunt. Je kunt niet meer terug. Het leven is feitelijk zinloos; goed, je moet er iets van maken, maar het leven is ook best wel wreed.”

Pilletje
“Zo lang als ik dat kan, wil ik een boek lezen of een eindje lopen, desnoods met een rollator. Maar als mijn geest achteruit gaat, is het voor mij tot hier en niet verder. Geef mij dan maar zo’n pilletje en het is klaar. Ik ben niet bang voor de dood. Ik heb er niks mee. Het doodgaan op zich interesseert me geen donder; het is immers vanaf je geboorte een vaststaand gegeven. Ik ben wel bang om de regie over mijn leven kwijt te raken.”

Bingo
“Ik wil worden aangesproken met ‘u’. Niet dat ik gehecht ben aan decorum, maar een versoepeling van die regel wil ik zelf kunnen aanbrengen. Ik wil niet worden verplicht om het bingospel te spelen of om op de muziek van Nederlandstalige artiesten te moeten mee wiegen. Net als nu wil ik elke dag douchen. En tot dat onomstotelijk is vastgesteld, dat ik het allemaal niet meer begrijp, wil ik dat de conversaties over mijn toestand gewoon met mijzelf worden gevoerd. Er wordt mét mij gepraat, in plaats van (letterlijk) over mij.”

Navigeren
“Ik ben 25 jaar havenloods geweest. Als je kapiteins helpt bij het navigeren denk je altijd drie stappen vooruit. Van tevoren bedenk je al waar het schip gaat draaien, hoeveel sleepboten je nodig hebt en als plan A niet lukt, wat dan plan B is. Alleen dan ben je wendbaar op het moment dat het anders loopt dan je had gedacht.”

Idealen
“Het kabinet heeft er 225 dagen over gedaan om met het verplichte Wilhelmus op het bordes te komen, maar hebben ze ook ontdekt welke idealen ze wil uitdragen. Wat de zorg kost in de toekomst is bekend, maar hoe gaat die zorg eruit zien? Hoe gaan wij dat organiseren? Hoe wendbaar is het beleid? Ik mis een visie. De Zorg krijgt wel meer geld, maar dat geld komt voor een deel uit de Thuiszorg. En die thuiszorg is juist nodig om de eerder gemaakte plannen, om mensen zolang mogelijk te laten thuis wonen, te realiseren. Dat is geen beleid, maar ‘stuurloos’ geknoei.

Henk Krutwagen is oud-koopvaardij-officier en oud-loods en werkt nu nog als freelance-instructeur voor Marin (Maritime Research Institute Netherlands).Hij traint mensen van- en over de hele wereld om te manoeuvreren met grote schepen. Hij is getrouwd met Dineke, vader van drie kinderen, drie schoonkinderen en inmiddels opa van vijf kleinkinderen. Voorzitter van Toonbeeld Terneuzen, bestuurslid (en fa*gottist) van de Scratch Messiah Zeeland. En ondanks bovenstaande, “Optimist tot in de kist!”

De serie

Lees alle interviews in deze serie

Het gouden pact

Hoe wil je ouder worden? En wat draagt bij aan een samenleving waarin iedereen volwaardig meedoet? Deze vragen stellen we in deze serie aan tien humanisten. Zij maken deel uit van een groep van meer dan 200 mensen die een persoonlijke brief stuurde aan politici om hetGouden Pactonder de aandacht te brengen bij de toekomstige politieke leiders van ons land.

Tags:#Autonomie#Burgerschap#Gouden pact serie#zelfzorg#Zingeving